مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) گزارش می‌دهد که در سال ۲۰۱۸، ۴۳ میلیون مورد ابتلا به HPV در ایالات متحده وجود داشته است. این یک ویروس است و کلینیک مایو می‌گوید که آنقدر گسترده است که تخمین زده می‌شود ۸۵٪ از کل افراد در طول زندگی خود به HPV آلوده می‌شوند.
دکتر تینا آیینی، متخصص انکولوژی زنان از شبکه پزشکان فرانسیسکن در ایندیاناپولیس، گفت: «بسیاری از زنان در معرض این بیماری قرار گرفته‌اند و نمی‌دانند. این بیماری باعث ترشحات غیرطبیعی و درد لگن نمی‌شود. این بیماری فقط ویروسی است که باعث می‌شود سلول‌های طبیعی به پیش‌سرطان و در نهایت به سرطان تبدیل شوند.»
موسسه ملی سرطان ایالات متحده، HPV و سرطان را اینگونه توضیح می‌دهد: بیش از ۲۰۰ ویروس مرتبط با HPV وجود دارد. HPV منتقله از طریق رابطه جنسی به HPV کم‌خطر و HPV پرخطر تقسیم می‌شود. HPV پرخطر، به ویژه HPV-16 و HPV-18، مسئول اکثر سرطان‌های مرتبط با HPV است.
HPV از طریق تماس نزدیک و صمیمانه با فرد آلوده به ویروس منتقل می‌شود. این شامل رابطه جنسی واژنی، مقعدی و دهانی یا تماس پوست به پوست می‌شود.
هر کسی که از نظر جنسی فعال باشد، می‌تواند به این ویروس مبتلا شود.
طبق گفته کلینیک مایو ، اگر موارد زیر را داشته باشید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به HPV مقاربتی هستید:
معمولاً یک فرد، چه زن و چه مرد، به HPV آلوده می‌شود و هیچ علامتی ندارد. با این حال، CDC هشدار می‌دهد که یک فرد بدون علامت مبتلا به HPV همچنان می‌تواند شخص دیگری را آلوده کند.
انواع خاصی از HPV وجود دارد که می‌توانند علائمی مانند زگیل تناسلی یا حتی سرطان ایجاد کنند.
کلینیک مایو توضیح می‌دهد که زگیل‌های تناسلی برآمدگی‌های کوچکی به رنگ قهوه‌ای یا صورتی هستند که در ناحیه تناسلی خارجی، دیواره‌های واژن، مقعد یا دهانه رحم یافت می‌شوند. همچنین می‌توانند در دهان یا گلو نیز ظاهر شوند.
زگیل تناسلی می‌تواند باعث خارش و ناراحتی و همچنین خونریزی در هنگام مقاربت شود.
موسسه ملی سرطان می‌گوید HPV پرخطر و طولانی‌مدت می‌تواند سلول‌ها را آلوده کرده و باعث سرطان دهانه رحم شود. این موسسه غربالگری منظم سرطان دهانه رحم را برای تشخیص زودهنگام توصیه می‌کند.
HPV پرخطر همچنین می‌تواند باعث سرطان دهان، حلق، واژن، مقعد و فرج شود. خارش و خونریزی از علائم ضایعه پیش سرطانی هستند.
مردان نیز می‌توانند به زگیل‌های تناسلی با ظاهری مشابه مبتلا شوند. در مردان، زگیل‌های تناسلی می‌توانند روی آلت تناسلی، کیسه بیضه، مقعد و دهان و گلو ایجاد شوند.
همچنین خطر ابتلا به سرطان برای مردان مبتلا به HPV پرخطر وجود دارد. در صورت عدم درمان در طولانی مدت، این ویروس می‌تواند سلول‌ها را تغییر داده و به سرطان تبدیل شود. این شامل سرطان آلت تناسلی، مقعد و دهان و حلق می‌شود.
دکتر مگانا راگاوندرا، متخصص انکولوژی پزشکی و خون‌شناسی از شبکه پزشکان فرانسیسکن در ایندیاناپولیس ، گفت: «ویروس HPV فقط با سرطان زنان، سرطان دهانه رحم، سرطان فرج یا سرطان مقعد مرتبط نیست. این ویروس همچنین با افزایش خطر سرطان‌های سر و گردن از جمله سرطان لوزه، قاعده زبان یا حتی سرطان گلو مرتبط است. واکسیناسیون، خطر ابتلا به تمام سرطان‌هایی را که معمولاً با HPV مرتبط هستند، کاهش می‌دهد.»
هیچ درمانی برای ویروس HPV وجود ندارد؛ با این حال، برای مشکلات سلامتی که در نتیجه ابتلا به این ویروس ایجاد می‌شوند، درمان‌هایی در دسترس است.
برای زگیل تناسلی، پزشک شما می‌تواند داروهای موضعی تجویز کند. طبق گفته کلینیک مایو، داروهای تجویزی مانند ایمیکیمود (آلدارا، زیکلارا) و سینکاتچینز (ورگن) معمولاً برای درمان زگیل تناسلی استفاده می‌شوند .
غربالگری‌های سرطان دهانه رحم مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده وجود دارد که می‌تواند HPV پرخطر را در سلول‌های دهانه رحم تشخیص دهد. همچنین یک آزمایش پاپ اسمیر وجود دارد که می‌تواند تغییرات سلولی پیش سرطانی را شناسایی کند. موسسه ملی سرطان می‌گوید تشخیص زودهنگام HPV مهم است.
برای کاهش خطر ابتلا به HPV، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) چند پیشنهاد ارائه می‌دهد. داشتن یک رابطه جنسی تک همسری و دانستن سابقه جنسی شریک زندگی‌تان قبل از رابطه جنسی می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد. کاندوم و محافظ دهان نیز می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به HPV کمک کنند، اما هیچ‌کدام محافظت ۱۰۰٪ در برابر ویروس ایجاد نمی‌کنند.
یکی دیگر از اقدامات پیشگیرانه، واکسن HPV گارداسیل ۹ است. طبق گزارش CDC، این واکسن به طور قابل توجهی عفونت‌های HPV و پیش‌سرطان‌های دهانه رحم را در دختران و زنان جوان کاهش داده است.
در حالت ایده‌آل، یک کودک یا فرد جوان باید قبل از شروع فعالیت جنسی، واکسن HPV را دریافت کند. طبق گفته CDC :
دکتر آیینی گفت: «اگر بتوانیم قبل از اینکه فرد در معرض HPV، که یک عفونت ویروسی مقاربتی است، قرار گیرد، آن واکسن را به بدن او برسانیم، سیستم ایمنی بدن او فوق‌العاده آماده‌باش است و در واقع می‌تواند از شر آن ویروس خلاص شود، آن ویروس را از بین ببرد، اگر فرد در معرض آن قرار گیرد.»
واکسن HPV در حال حاضر تا سن ۲۶ سالگی توصیه می‌شود. واکسن HPV برای همه افراد ۲۶ سال به بالا توصیه نمی‌شود، اما برخی از بزرگسالان ۲۷ تا ۴۵ ساله ممکن است بر اساس مشورت با پزشک خود، مثلاً اگر در جوانی واکسینه نشده‌اند یا به اندازه کافی واکسینه نشده‌اند، تصمیم به دریافت واکسن HPV بگیرند.
واکسن HPV که به بزرگسالان تزریق می‌شود، نسبت به زمانی که در سنین پایین‌تر تزریق شود، مزایای کمتری دارد، زیرا احتمال بیشتری وجود دارد که بزرگسالان قبلاً در معرض HPV قرار گرفته باشند. با این حال، دکتر آیینی می‌گوید حتی افرادی که به عفونت HPV مبتلا هستند نیز می‌توانند از دریافت واکسن بهره‌مند شوند.
دکتر آیینی گفت: «سناریوهایی که من می‌بینم مربوط به زنانی است که در گذشته در معرض HPV قرار گرفته‌اند و اکنون با تغییرات پیش‌سرطانی در لابیا، واژن، دهانه رحم و بافت مقعد مواجه هستند.» «ما می‌دانیم که حتی اگر در معرض این ویروس قرار گرفته باشید و علائم ناشی از آن را داشته باشید، اگر شما را واکسینه کنیم، خطر عود سلول‌های پیش‌سرطانی به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.»
«اگر کسی را برای پیش‌سرطان دهانه رحم درمان کنم، واکسن را دریافت می‌کنیم و این واکسن احتمال عود پیش‌سرطان را کاهش می‌دهد. بنابراین حتی پس از قرار گرفتن در معرض HPV قبلی، ایمن‌سازی می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کند تا بتواند به طور مؤثرتری از شر ویروس خلاص شود.»
همانند تمام واکسن‌ها، واکسن HPV ممکن است عوارض جانبی خاصی از جمله موارد زیر ایجاد کند:
دانستن حقایق در مورد HPV می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد پیشگیری و درمان کمک کند. اگر نگران قرار گرفتن در معرض ویروس پاپیلومای انسانی هستید یا برای اطلاعات بیشتر در مورد واکسن HPV، با پزشک خود صحبت کنید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها